Opowieści z Walizki / Dukla

ROK ZAŁOŻENIA: 2009 jako grupa nieformalna

HISTORIA ZESPOŁU

Grupę Opowieści z Walizki wymyśliła Joanna Sarnecka (antropolog kultury, animatorka) wraz z Katarzyną de Latour (muzyk). Działo się to w 2009 roku, w podwarszawskim Milanówku. Wówczas przygarnęła je znajoma prowadząca niewielką kawiarenkę. To tu odbywały się pierwsze eksperymenty ze słowem i dźwiękiem. Baśnie skierowane były głównie do dzieci, niemniej stawało się jasne, że rodzice korzystają ze spotkań równie chętnie, że baśni łączą pokolenia, bo każdy może z nich wynieść coś dla siebie. Dziś z opowieściami współpracuje przede wszystkim Maciej Harna, muzyk, multiinstrumentalista. Tworzenie dźwięków na żywo, przede wszystkim na instrumentach tradycyjnych jest charakterystyczne działalności tej grupy. Jako opowiadaczka od 2015 roku działa tu także Anna Woźniak, z wykształcenia archeolożka, z zamiłowania animatorka kultury zajmująca się przede wszystkim dziedzictwem kulturowym.
Opowieści z Walizki to nie teatr w ścisłym tego słowa sensie. Nie ma mowy o uczeniu się na pamięć i powtarzaniu tych samych kwestii. Wszystko dzieje się tylko raz, każde improwizowane spotkanie jest wyjątkowe, a opowieść powstaje gdzieś na styku, pomiędzy opowiadaczem, a uczestnikiem, buduje między nimi most. Opowieści z Walizki nie trzymają się bardzo ściśle strytellingowych zasad. Chętnie eksperymentują z ruchem, korzystają z lalek, elementów umownej scenografii, czy rekwizytów. Spotkania z opowieścią to albo wiązanki bajek z muzyką na żywo, albo spektakle opowieści mające swoją całościową dramaturgię. Takim spektaklem są min. „Opowieści Pustelnika” – historia zbudowana z zasłyszanych kazań kościelnych oraz pieśni nabożnych i dziadowskich śpiewanych z lirą korbową. Jest również baśń japońska „O rybaku Urashima” z elementami tańca butoh.
Opowieści z Walizki uczestniczyły min. dwukrotnie w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Opowiadania w Warszawie, we wrocławskim Festiwalu Opowiadania oraz w festiwalu teatralnym Innowica.
Ważnym impulsem do nowych przedsięwzięć było stypendium MKiDN dla Joanny Sarneckiej, w ramach którego grupa nawiązała współpracę z zespołem romskim, przeprowadziła badania terenowe wśród Romów karpackich, stworzyła spektakl bajkowy dla dzieci oraz spektakl dla dorosłych inspirowany wierszem Papuszy. W ramach tego działania odbyły się także warsztaty dla dzieci polskich i romskich, podczas których uczestnicy przygotowali przedstawienie na podstawie bajki romskiej.
Obecnie Opowieści z Walizki działają przede wszystkim na Podkarpaciu. Prowadzą również projekty skierowane do osób niepełnosprawnych oraz dzieci z popegeerowskich wiosek.

ORGANIZOWANE WYDARZENIA

Prowadzenie warsztatów dla dzieci ze wsi Krzywa i Jasionka w Beskidzie Niskim podczas których dzieci stworzyły dwa spektakle: „Dziąble” na podstawie wiersza Edwarda Leare’a oraz „Niebo a Ziemia” na bazie przeprowadzonych wywiadów i poszukiwań o wielokulturowych korzeniach wiosek.
Prowadzenie grupy teatralnej w ŚDS w Cergowej koło Dukli.