Ewa Otomańska – „BUM” – Teatr Realistyczny

A co Ciebie wkurza w Polsce?

Przed wejściem na spektakl każdy z widzów miał możliwość, zapisać na kartce i wrzucić do urny własną odpowiedź na pytanie –„Co Cię wkurza w Polsce?”. Widzowie chętnie zapisywali na kartkach kolejne hasła: „polityka”, „brak tolerancji”, „ciemnota intelektualna”,„naziole”, „polski kościół katolicki”, „zaściankowość”, itp., odpowiedzi użyto później
w spektaklu. Jednak odczytanie ze sceny znienawidzonych zjawisk w sytuacji, gdy po Polsce został jedynie krater, wbrew oczekiwanej ulgi, przynosiło uczucie dziwnego niepokoju.

Spektakl Teatru Realistycznego – BUM jest próbą odnalezienia zdrowego rozsądku w morzu skrajnego fanatyzmu. Traktuje o kryzysie wartości, jaki przeżywa obecnie ludzkość oraz o  rozhulanej polskości, która w modny sposób przykrywa wszystkie inne – mniej narodowe ludzkie potrzeby. W wybuchowym stylu artystki przedstawiły wizję świata,
w którym pogoń za spokojem paradoksalnie przeradza się w wojnę. Nasze „bohaterki ludzkości” poznajemy jako kobiety uczestniczące w spotkaniach cierpiących na insomnie. Mimo, że każdą z nich kierują inne wartości, decydują się działać razem, by raz na zawsze uwolnić siebie i świat od Polski jako źródła ich krzywdy i bezsenności. „Z ostatniej chwili: Cztery kobiety cierpiące na bezsenność wysadziły Polskę w powietrze!”. Po zamachu zdobywają międzynarodową sławę
i szacunek lecz stają się równocześnie ofiarami własnej bezsilności i nietolerancji. Spektakl ukazuje histeryczną próbę zmiany porządku świata, odsłania obsesję na punkcie wykreowanej przez siebie utopii i dążeniu do jej osiągnięcia. Pomimo trudnego tematu, jakim jest stale zmieniający się system wartości, w spektaklu nie brakuje miejsc na chwile odetchnięcia. Większość scen mimo ich poważnej tematyki jest podana ze zdrowym dystansem i prześmiewczym stosunkiem, co jeszcze bardziej zmusza do refleksji.

Na uwagę zasługuje również świetna oprawa muzyczna spektaklu, za którą odpowiada łódzki zespół – Alles
w składzie: Marcin Regucki i Paweł Strzelec. Mocne brzmienie dodaje scenom charakteru i zostaje w pamięci widza jeszcze na długo po zakończeniu spektaklu. Kolejną niezwykle mocną stroną jest widowiskowość przedstawienia. Mimo mało rozbudowanej scenografii, artystki wykorzystują jej potencjał w każdym calu, w połączeniu z żywiołowym ruchem scenicznym, świetnymi wizualizacjami Piotra Magdziarza i pracy świateł w reżyserii Macieja Ratajczyka, możemy podziwiać kawał dobrego i nie przekombinowanego teatru.

Z charakterystycznym dla siebie luzem i wrażliwością Teatr Realistyczny próbuje zwrócić uwagę widza na jego własne nastawienie względem spraw takich jak: tolerancja, odwaga, moralność czy bohaterstwo. Zespół nie boi się zadawać trudnych pytań, szokuje i stawia ważne pytania o człowieczeństwo w prostych gestach. Nie stara się na siłę moralizować, lecz stawia odbiorcę w niezręcznej sytuacji, gdy nie jest wstanie opanować śmiechu, choć jest to śmiech przez łzy. Spektakl nie pozostawia widza w poczuciu przegranej walki, nie funduje odbijającego się echem w głowie obrazu Polski w ruinie. Każe wierzyć w proste i uniwersalne prawdy wypowiadane ze sceny przez aktorkę przebraną za pluszowego misia. Mówiąc o wartościach przypomina dziecko, które naiwnie wierzy, że świat przecież nie może być taki zły, skoro to właśnie my jesteśmy jego częścią .

Spektakl który miałam okazję zobaczyć 9 lutego w Skierniewicach, był pierwszym graniem tego tytułu po jego
premierze – 17 grudnia ubiegłego roku. Dzień, w którym zespół Teatru Realistycznego wrócił do rodzimego miasta, by pokazać swoje najnowsze przedstawienie, był dniem szczególnym, ponieważ tego dnia mijała 5 rocznica śmierci założyciela zespołu – Roberta Paluchowskiego. Chciałabym w tym miejscu pochylić czoło przed twórcami spektaklu za ogromną siłę i odwagę zmierzenia się z emocjami w tak trudnym dla nich dniu. Pomimo obciążenia, jakie musiały czuć wykonawczynie, spektakl został zagrany na bardzo wysokim poziomie.

Ewa Otomańska


BUM
Teatr Realistyczny

premiera: 17.12.16 – Teatr Ósmego Dnia

Scenariusz i reżyseria: zespół
Teksty: zespół, Mariusz Babicki
Muzyka: grupa Alles – Marcin Regucki i Paweł Strzelec
Wizualizacje: Piotr Magdziarz
Głos: Wojciech Jaworski
Występują: Anna Sadowska, Katarzyna Pągowska, Ilona Paluchowska, Iwona Konecka


Źródło: nadesłane



X