AKTUALNOŚCI

POLSKOŚĆ, LEGALIZACJA, FEMINIZM I BRAK PRACY Dnia 23 października, o godzinie 17:30 w Restauracji Impresja w Zabrzu odbył się „Manifest”. I to nie byle jaki! Pod kierownictwem pani Olgi Chrzan i pana Macieja Dziaczko Teatr im. S. Batorego w Chorzowie zasiał na scenie istny ferment.

Aż strach... Zaintrygowany kolejnym spektaklem odgrywanym przez Teatr im. Stefana Batorego, we wtorkowe popołudnie czekałem w ciasno zbitej kolejce przed małą sceną. Nurtowało mnie pytanie : czy aktorom uda im się spełnić oczekiwania widzów? Strach jest wpisany w ludzkie życie, dzięki niemu możemy się ustrzec

TO SIĘ CENI Miałem już recenzji podczas tego Festiwalu nie pisać. Bo tak się złożyło, że zawitałem w zawsze gościnnych progach Batorego w połowie teatralnego wydarzenia, a gdy już miałem okazję coś zobaczyć, to ocenę tegoż wolałem zakończyć na dyskusjach korytarzowo-skwerowych. Tym razem jednak nie

Ach ten Batory, ach ten Manifest „Ile u Was trwa ten cały festiwal? Boże, tyle pieniędzy, czasu, zbędnego poświecenia idzie na marne?”- usłyszałam kiedyś z ust mojej rówieśniczki z innego chorzowskiego liceum. Wtedy jeszcze chyba sama nie do końca rozumiałam fenomen dwutygodniowych starań. A potem

Wszyscy jesteśmy teraz kochankami sztuki… Założeniem tragedii greckiej było doprowadzenie widza do katharsis- oczyszczenia, rozładowanie silnych uczuć wywołane głębokim przeżyciem artystycznym. Nie wiem, czy po czwartkowym spektaklu „O diable, który był melomanem, czyli dość umuzykalnionej sztuce w dwóch aktach, krótszym i dłuższym, a co!” doznałam